ویکتور فرانکل از روانپزشکان مشهور اتریشی و از بازماندگان اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها است. کتاب ارزشمند و خواندنی «انسان در جست‌و‌جوی معنا» متشکل از دو بخش اصلی است. بخش اول با عنوان «تجاربی از اردوگاه اجباری» شرح حالی از درون اردوگاه‌های کار اجباری است که خود نویسنده آنها را تجربه کرده و دیده است. بخش دوم به معرفی لوگوتراپی (معنادرمانی) می‌پردازد. در این بخش مفاهیمی چون معناجویی، پویایی اندیشه‌ای، خلأ وجودی، جوهر وجود و... مطرح می‌شود.
فرانکل مدت زیادی در اردوگاه کار اجباری اسیر بود و تمام خانواده او به جز خواهرش در این راه قربانی شدند؛ اما چنین فرد باتدبیری چگونه این‌گونه زندگی و محیط سرشار از تنش و آشوبناک را قابل زیستن می‌دانست؟ شاید بهترین جواب را خود او می‌دهد: آنچه انسان‌ها را از پا درمی‌آورد، رنج‌ها و سرنوشت نامطلوب‌شان نیست، بلکه بی‌معنا شدن زندگی است که مصیبت‌بارتر است و معنا تنها در لذت و شادمانی نیست، بلکه در رنج و مرگ هم می‌توان معنایی یافت و در جایی دیگر سخن معروف نیچه یعنی «آنچه را که موجب مرگ من نشود، مرا نیرومندتر می‌کند» نقل قول می‌‌کند.